SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publiczna im. Adama Mickiewicza w Gogolinie

Książka

W koszyku

oceń

Aleja tajemnic / John Irving ; przeł. Magdalena Moltzan-Małkowska. - Warszawa : Prószyński Media, 2016. - 511, [1] s. ; 21 cm.

Autor

Irving John (1942- ). Moltzan-Małkowska Magdalena (1975- ). Tł.

Gatunek

Powieść obyczajowa Literatura amerykańska

Czternastoletni Juan Diego, który urodził się i dorastał w Meksyku, ma młodszą siostrę Lupe, która myśli, że zna przyszłość, zwłaszcza swoją i brata. Jest telepatką, czyta w myślach i umie bezbłędnie rozszyfrować przeszłość większości ludzi, z którymi ma do czynienia. Z przyszłością różnie bywa, ale wyobraźcie sobie, co czuje dziewczynka, która myśli, że wie, co czeka ją lub osobę, którą najbardziej kocha. Do czego się posunie, aby odwrócić bieg przeznaczenia? Z wiekiem, szczególnie w snach i wspomnieniach, żyjemy przeszłością. Bywa, iż żyjemy nią bardziej niż tym, co otacza nas w chwili obecnej. Po latach Juan Diego wyruszy w podróż na Filipiny, ale będą mu towarzyszyć sny oraz wspomnienia z dzieciństwa i czasów dorastania; to w nich jest najbardziej żywy. "Los naznaczył go swoim piętnem", opisuje John Irving Juana Diego. "Ciąg zdarzeń, ogniwa naszego życia - to wszystko, co wiedzie nas tam, dokąd zmierzamy, szlaki, którymi podążamy do końca, to, czego się spodziewamy i nie spodziewamy, może stać pod znakiem zapytania, trwać niewidoczne, albo rzucać się w oczy". [empik.com]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Gogolin

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.111(73)-311.2 (1 egz.)

Strefa uwag:

Tyt. oryg.: Avenue of mysteries

Recenzje:

Juan Diego to pisarz.Nie jest wprawdzie stary, bo dopiero po 50-ce lecz jego kulawe chodzenie - skutek wypadku z dzieciństwa - sprawia, że każdy bierze go za starszego i jednocześnie potrzebującego pomocy. Jego twarz naznaczona życiem, kłopotami i troskami zawsze nie pasuje do miejsca w którym jest, czy do dnia w jakim się znajduje. W dzieciństwie był zagorzałym czytelnikiem wszystkiego - wychowany w biedzie i "slumsach" zaczął ratować ksiązki od spalenia, (...) a te...trafiając do rąk wygłodniałego chłopca stały się sposobem na życie. Diego nauczył się czytać i czytał wszystko. A czytał na głos, by i jego siostra Lupe coś z tych lektur miała. Były i romanse i filozofie, były czasem ksiązki, które trudno było zrozumieć, ale Diego zawsze czytał do samego końca. Jego siostra, Lupe, była telepatką czytającą w myślach i potrafiła bezbłędnie rozszyfrować przeszłość większości ludzi, z którymi ma do czynienia. Z przyszłością różnie to było, choć czasem coś... "odczuwała". Do tego bełkotała tak dziwnym dialektem, że tylko Juan ją rozumiał. Dwójka nierozłączna.
Ale Diego ma teraz 54 lata. Został sam na tym świecie i postanawia jeszcze za życia wyruszyć w długą podróż na Filipiny. Tu staje się coś, co zaczyna uświadamiać Diego, że coraz bardziej żyje przeszłością i wspomnieniami. Że wahania w dawkowaniu betablokerów i viagry oraz podróże samolotem kompletnie go rozchwiały. Nagle uprawia seks bez "wspomagania", zasypia w taksówce czym straszy kierowcę, gdy ten myśli, że "starszy pan umarł". Lub teb też gada do samego siebie myśląc, że Lupe jest obok...że patrzy, że wkoło nogi biegają stare psy, a z dali słychać kroki matki, która częściej stała na ulicy poszukując klientów aniżeli koło niego czy Lupe. Nie wspominając, że oboje mieli innych ojców, których nawet sama matka nie potrafiła namierzyć. Ot, życie w Meksyku.
Irving zabiera nas w podróż w czasie. Jesteśmy tu, by zaraz odpływać wstecz i poznawać dorastanie Diego i jego uroczej siostry (a ta nigdy nie hamowała się od przekleństw czy wyrażania własnego zdania na wszelkie tematy). Wchodzimy w ciasne i parne slumsy Meksyku, poznajemy biedę i kolory, ból ale i radość z życia. Jesteśmy nawet w kościele i cyrku i w burdelu... Irving ma cudowną wyobraźnię. Niebywałą. Wysmakowaną. Dajmy się mu nieść, porwać, oddajmy się mu całkowicie bo podróż w jaką nas zabiera to okraszona niespodziankami przygoda. Czytając go poczułam nieco Vargasa i Mendozę, którzy osadzają powieści w podobnych klimatach. Czujesz parne powietrze, ale jest ci z tym dobrze, nie dusisz się. Jesteś szczęśliwy. śmiejesz się z dokazywać Diego, który nagle ostawia viagrę i staje wobec dylematu matka, czy córka? haha;) wspaniały choć czasem chciałoby się przyspieszyć akcję wyrzucając niektóre strony.